گفتاردرمانی در آسیب های مغزی
آسیب به سر، تومورهای مغزی یا سایر علل عصبی نیز ممکن است منجر به چالش‌های ارتباطی شود که می‌تواند بازگشت به فعالیت‌های عادی روزانه را به یک سفر چالش برانگیز تبدیل کند.
مشکلات ارتباطی پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
مشکلات ارتباطی می تواند شامل آفازی، دیزآرتری یا آپراکسی گفتار باشد.
آفازی
آفازی یک اختلال در زبان است که بر گفتار و درک زبان و یا توانایی خواندن یا نوشتن تأثیر می گذارد. علائم آفازی بسته به عواملی مانند محل آسیب و اندازه آسیب وارده به مغز در درجه‌های شدت متفاوت است. فرد مبتلا به آفازی ممکن است در یافتن کلمات مشکل داشته باشد (“آنومیا”). سایر علائم و نشانه‌ها عبارتند از قرار دادن کلمات در ترتیب اشتباه، نیاز به زمان اضافی برای پردازش پیام‌های گفتاری، مشکل در نوشتن یا کپی کردن حروف یا کلمات، یا مشکل در خواندن و درک مطالب نوشتاری. طبق گفته انجمن ملی آفازی، شایع ترین علت آفازی سکته مغزی است (حدود ۲۵ تا ۴۰ درصد از بازماندگان سکته مغزی دچار آفازی می شوند). همچنین می تواند ناشی از آسیب سر، تومور مغزی یا سایر علل عصبی باشد.
دیزآرتری
دیزارتری گفتاری است که مشخصاً نامفهوم، آهسته و درک آن دشوار است. یک فرد مبتلا به دیزآرتری همچنین ممکن است در کنترل زیر و بم، بلندی، ریتم و کیفیت صدای گفتار خود مشکل داشته باشد زیرا در حرکات ماهیچه های دهان اختلال وجود دارد. عضلات می توانند خیلی دور حرکت کنند، در جهت اشتباه حرکت کنند، با قدرت زیاد یا کم حرکت کنند، با زمان بندی ضعیف حرکت کنند یا به سمت هدف حرکت نکنند. نتیجه این است که درک گفتار می تواند چالش برانگیز، غیر طبیعی و نادقیق باشد.
دیزارتری می تواند ناشی از سکته مغزی، آسیب تروماتیک مغزی (TBI)، فلج مغزی، بیماری پارکینسون، بیماری هانتینگتون، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، میاستنی گراویس (MG)، مولتیپل اسکلروزیس، سرطان و سایر شرایط باشد.
آپراکسی اکتسابی گفتار
آپراکسی اکتسابی گفتار زمانی اتفاق می‌افتد که پیام‌های مغز به دهان به دلیل آسیب به بخش‌های مغز که حرکت هماهنگ ماهیچه‌ای را کنترل می‌کنند، مختل می‌شوند. وقتی فردی نتواند ماهیچه های مورد استفاده برای تشکیل کلمات را کنترل کند، لب ها یا زبان صداهای حروف را درست نمی کنند. بر خلاف دیزآرتری، قدرت عضلات دهان تحت تأثیر قرار نمی گیرد. با این حال، کنترل و هماهنگی حرکات در آپراکسی گفتار چالش برانگیز است. آپراکسی شروع و توالی صداهای سازنده کلمات را دشوار می کند.
شدت آپراکسی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. افراد اغلب نشان می دهند که می دانند چه می خواهند بگویند، اما نمی توانند آن را بیان کنند. فردی که دچار آپراکسی شدید گفتار است ممکن است اصلا نتواند صدا یا کلمه ای تولید کند. افرادی که آپراکسی گفتاری دارند ممکن است آفازی و دیزآرتری نیز داشته باشند.
آپراکسی گفتار می تواند ناشی از سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک (TBI)، زوال عقل، تومورهای مغزی و اختلالات عصبی پیشرونده باشد.
فواید گفتاردرمانی در آسیب های مغزی
گفتاردرمانگران ما در مرکز توانبخشی برنا در پیروزی در کمک به بزرگسالانی که تحت تأثیر سکته مغزی، آسیب سر یا تومور مغزی قرار گرفته‌اند، تجربه بالایی دارند.
متخصصان گفتاردرمانی می توانند زبان، ارتباط شناختی، صدا، توانایی بلع و سایر مسائل مرتبط را ارزیابی، تشخیص و درمان کنند. ناتوانی در برقراری ارتباط واضح و موثر می تواند منجر به احساس انزوا و افسردگی شود. بنابراین، کار با یک متخصص گفتاردرمانی برای افرادی که دارای چالش های ارتباطی هستند سود زیادی دارد. در نهایت، هدف گفتاردرمانگر کمک به شما برای دستیابی به بالاترین سطح زبان و عملکرد ارتباطی ممکن است.
مغز انسان پیچیده است. هنگامی که سکته مغزی یا سایر آسیب های مغزی در مناطقی از مغز رخ می دهد که گفتار و زبان در آن قرار دارند، این اثر می تواند گفتار نامفهوم (“دیسرتری”) یا اختلال در زبان گفتاری یا درک (“آفازی”) باشد، و همچنین ممکن است بر خواندن تأثیر بگذارد. و نوشتن گفتار و زبان برخی از افراد ممکن است خفیف باشد، در حالی که برخی دیگر ممکن است شدیدتر تحت تاثیر قرار گیرند. شروع سریع گفتاردرمانی در آسیب های مغزی ضروری است. تحقیقات نشان می‌دهد که سریع‌ترین بهبود در اوایل سکته مغزی اتفاق می‌افتد، اما حتی در مراحل مزمن نیز ادامه می‌یابد. کار با یک آسیب شناس گفتار و پیروی از دستورالعمل های آنها برای تمرین روزانه در روند توانبخشی ضروری است.
کلمات مرتبط :
