اختلالات رفتاری رایج در کودکان
همه کودکان خردسال گاهی رفتارهای تکانشی یا سرکشی نشان می دهند. گاهی اوقات، این بخشی از یک واکنش عاطفی عادی است. اما اگر این رفتارها برای سطح رشد آنها افراطی یا خارج از هنجار باشد، می تواند نشانه ای از یک اختلال رفتاری باشد.
شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان عبارتند از:
- اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
- اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)
- اختلال سلوک (CD)
اختلال رفتاری چیست؟
اختلالات رفتاری شامل “الگویی از رفتارهای مخرب در کودکان است که حداقل ۶ ماه طول می کشد و باعث ایجاد مشکلات در مدرسه، خانه و موقعیت های اجتماعی می شود.”
این با رفتارهای چالش برانگیزی که گاهی کودکان نشان می دهند متفاوت است. تقریباً همه بچه‌ها عصبانی می‌شوند یا در برخی مواقع به شیوه‌های پرخاشگرانه، عصبانی یا سرکشی رفتار می‌کنند.
این رفتارها در حالی که چالش برانگیز هستند، بخش طبیعی رشد دوران کودکی هستند. اغلب، آنها نتیجه احساسات قوی هستند که کودک به تنها روشی که می داند ابراز می کند.
در نتیجه، متخصصان مراقبت های بهداشتی تنها زمانی اختلال رفتاری را تشخیص می دهند که رفتارهای مخرب شدید، مداوم و خارج از هنجار مرحله رشد کودک باشد.
اختلالات رفتاری نیز با اختلال طیف اوتیسم (ASD) متفاوت است، که یک اصطلاح کلی برای شرایط عصبی رشدی است که بر نحوه برقراری ارتباط، اجتماعی شدن و پردازش محرک های حسی برخی از کودکان تأثیر می گذارد.
ASD ممکن است رفتارهایی را در کودکان ایجاد کند که مراقبان آن را غیرعادی یا چالش برانگیز بدانند، اما اینها نتیجه تجربه آنها از جهان است.
اختلالات رفتاری رایج در کودکان
اختلال کمبود توجه بیش فعالی
ADHD اختلالی است که باعث مشکل در تمرکز توجه می شود. همچنین می تواند باعث بیش فعالی و تکانشگری شود.
سه زیرگروه ADHD وجود دارد که تشخیص آن بسته به علائمی است که کودک اغلب نشان می دهد. زیرگروه ها عبارتند از:
- نوع بی توجه
- نوع بیش فعال- تکانشی
- نوع ترکیبی
پزشکان اغلب ADHD را پس از سن ۶ سالگی تشخیص می دهند. این به این دلیل است که علائم زمانی که کودک مدرسه را شروع می کند آشکارتر می شود، و در تلاش است تا خود را با فعالیت های ساکت تر و کم تحرک سازگار کند.
اختلال رفتاری سلوک
افراد مبتلا به CD تمایل دارند قوانین اساسی اجتماعی و حقوق دیگران را زیر پا بگذارند. این می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی تحصیلی، اجتماعی و خانگی افراد داشته باشد. می تواند هم در دوران کودکی و هم در نوجوانی ایجاد شود.
علائم عبارتند از:
- پرخاشگری، که ممکن است منجر به دعوای فیزیکی، رفتار قلدری، مجبور کردن کسی به فعالیت جنسی یا ظلم به حیوانات شود.
- تخریب اموال دیگران، مانند آتش زدن یا آسیب رساندن به اموال
- فریبکاری، مانند دروغ گفتن یا فریب دادن دیگران
- قانون شکنی قابل توجه، مانند نرفتن به مدرسه، فرار یا دزدی
اختلال نافرمانی مقابله ای
از دیگر اختلالات رفتاری رایج در کودکان است ، کودکان و نوجوانان مبتلا به ODD یک الگوی مداوم از رفتار خصمانه نسبت به شخصیت‌های معتبر مانند والدین، مراقبان یا معلمان نشان می‌دهند. برخلاف اختلال سلوک، کودکان مبتلا به ODD تمایل دارند به جای قوانین اصلی و هنجارهای اجتماعی، قوانین جزئی را زیر پا بگذارند.
علائم عبارتند از :
- کج خلقی و تحریک پذیری
- رفتار استدلالی، مانند زیر سوال بردن مداوم قوانین
- لجبازی مداوم، که ممکن است به صورت امتناع از پیروی از دستورالعمل ها یا عذرخواهی برای رفتار ظاهر شود
- رفتار تحریک آمیز، مانند آزار و اذیت عمدی یا ناراحت کردن دیگران
- نگرش کینه توزانه
عوامل خطر
هیچ دلیل واحدی برای اختلالات رفتاری وجود ندارد. این احتمال وجود دارد که ترکیبی از عوامل فیزیولوژیکی و محیطی نقش داشته باشد.
اما توجه به این نکته ضروری است که کودک با هر زمینه، جنس یا جنسیتی ممکن است دچار اختلال رفتاری باشد.
عوامل زیر ممکن است بر رشد آنها تأثیر بگذارد:
- شواهد نشان می دهد که تغییرات در ساختار مغز، رشد و سطوح انتقال دهنده های عصبی ممکن است بر اختلالات رفتاری رایج در کودکان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، مناطقی از مغز که توجه را کنترل می کنند در کودکان مبتلا به ADHD کمتر فعال هستند.
- سروتونین پایین و حساسیت بالا به کورتیزول، یک هورمون استرس، ممکن است در پرخاشگری نقش داشته باشد.
- علاوه بر این، شرایطی که بر توانایی یادگیری تأثیر می گذارد ممکن است تأثیر بگذارد، زیرا احتمال ابتلا به اختلالات رفتاری در کودکان دارای ناتوانی ذهنی دو برابر بیشتر است.
- به نظر می رسد اختلالات رفتاری در کودکان با وزن کم هنگام تولد، یا نوزادان نارس شایع تر است.
- ODD همچنین ممکن است در کودکانی که در رحم در معرض سموم قرار دارند، مانند دود تنباکو، یا در کودکانی که والدین یا مراقبان آنها اختلالات سوء مصرف مواد دارند، شایع تر باشد.
- اختلالات رفتاری می تواند در خانواده ها ایجاد شود. این می تواند نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی برای برخی افراد برای ایجاد آنها باشد.
