اضطراب جدایی کودک مرحله ای از رشد است که در آن کودک هنگام جدا شدن از مراقب اصلی خود (معمولاً مادر) دچار اضطراب می شود. همانطور که نوزادان رشد می کنند، به نظر می رسد که احساسات و واکنش های آنها نسبت به دنیای اطراف به ترتیب قابل پیش بینی رخ می دهد. قبل از ۸ ماهگی، نوزادان به قدری تازه وارد دنیا شده اند که احساس نمی کنند چه چیزی طبیعی و ایمن است و چه چیزی ممکن است خطرناک باشد. در نتیجه، به نظر می رسد شرایط یا افراد جدید آنها را نمی ترساند. از ۸ تا ۱۴ ماهگی، کودکان اغلب هنگام ملاقات با افراد جدید یا بازدید از مکان های جدید دچار ترس می شوند. آنها والدین خود را آشنا و امن می شناسند. وقتی از والدین خود جدا می شوند، احساس خطر و ناامنی می کنند. اضطراب جدایی کودک یک مرحله طبیعی با رشد و تکامل کودک است. این کمک کرد تا اجداد ما زنده بمانند و به کودکان کمک می کند تا یاد بگیرند که چگونه بر دنیای اطراف خود مسلط شوند. معمولاً زمانی که کودک حدود ۲ سال دارد به پایان می رسد. در این سن، کودکان نوپا شروع به درک این موضوع می کنند که والدین ممکن است در حال حاضر دور از چشم باشند، اما بعدا باز خواهند گشت. این هم طبیعی است که استقلال خود را محک بزنند.
برای غلبه بر اضطراب جدایی، کودکان باید:
- در خانه خود احساس امنیت کنند.
- به افراد دیگری غیر از والدین خود اعتماد کنند.
- اطمینان داشته باشند که والدین آنها باز خواهند گشت.
حتی پس از تسلط کودکان بر این مرحله، اضطراب جدایی ممکن است در مواقع استرس بازگردد. بیشتر کودکان در موقعیت های ناآشنا، اغلب زمانی که از والدین خود جدا میشوند، درجاتی از اضطراب جدایی در کودکان را احساس میکنند.
وقتی کودکان در موقعیت هایی (مانند بیمارستانها) هستند و تحت استرس (مانند بیماری یا درد) هستند، به دنبال امنیت، آسایش و محافظت از والدین خود هستند. از آنجایی که اضطراب می تواند درد را تشدید کند، ماندن در کنار کودک تا حد امکان می تواند درد را کاهش دهد.
علائم و نشانه ها
کودک مبتلا به اضطراب جدایی شدید ممکن است دارای یکی از موارد زیر باشد:
- پریشانی بیش از حد در هنگام جدا شدن از مراقب اصلی خود
- کابوس دیدن در شب
- بی میلی به مدرسه یا جاهای دیگر به دلیل ترس از جدایی
- عدم تمایل به خواب بدون مراقب اصلی خود در نزدیکی
- شکایات جسمی مکرر
- نگران از دست دادن یا آسیب رسیدن به مراقب اصلی خود باشید
اگر اضطراب جدایی شدید پس از ۲ سالگی ادامه یابد، ملاقات با روانشناس کودک ، ممکن است به تعیین اینکه آیا فرزند شما دارای اختلال اضطرابی یا شرایط دیگری است کمک میکند.
درمان اضطراب جدایی کودک
هیچ درمانی برای اضطراب جدایی طبیعی لازم نیست. والدین می توانند به نوزاد یا کودک نوپا کمک کنند تا خود را با غیبت خود سازگار کند، با اجازه دادن به مراقبان مورد اعتماد برای نگهداری از کودک. این به کودک کمک می کند تا بیاموزد که به بزرگسالان دیگر اعتماد کند و با آنها پیوند برقرار کند و بفهمد که والدین آنها باز خواهند گشت.
در طی اقدامات پزشکی، والدین باید در صورت امکان همراه کودک باشند. هنگامی که والدین نمی توانند با کودک همراه شوند، قرار دادن کودک در موقعیت قبلی ممکن است مفید باشد، مانند مراجعه به روانشناس قبل از آزمایش.
برخی از بیمارستان ها دارای متخصصین زندگی کودک هستند که می توانند روش ها و شرایط پزشکی را برای کودکان در هر سنی توضیح دهند. اگر فرزند شما بسیار مضطرب است و به مراقبت های پزشکی طولانی نیاز دارد، از روانشناس خود در مورد چنین خدماتی سوال کنید.
زمانی که امکان همراهی والدین با کودک وجود ندارد، مانند جراحی، این تجربه را برای کودک توضیح دهید. به کودک اطمینان دهید که یکی از والدین منتظر است و کجاست.
برای کودکان بزرگ تر که همچنان اضطراب جدایی را تجربه می کنند ، درمانها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد اضطراب
- تغییرات در تکنیک های فرزندپروری
- مشاوره برای والدین و فرزند
درمان برای موارد شدید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آموزش خانواده
- خانواده درمانی
