اوتیسم در بزرگسالان نیز همانند کودکان می تواند چالش هایی را به همراه داشته باشد و منجر به بروز مشکلاتی در تعاملات اجتماعی و ارتباطات شود.
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت عصبی رشدی است که بر نحوه پردازش مغز اطلاعات و تعامل با جهان تأثیر می گذارد. در حالی که غالباً در کودکی تشخیص داده می شود ، اوتیسم می تواند همچنان ادامه داشته و چالش های منحصر به فرد را در طول بزرگسالی ایجاد کند. این می تواند شامل مشکلات تعامل اجتماعی ، ارتباطات ، پردازش حسی و رفتارهای تکراری باشد. با این حال ، یادآوری این نکته حائز اهمیت است که اوتیسم در طیف گسترده ای تجلی می یابد و بزرگسالان اوتیسم دارای تنوع غنی از نقاط قوت و تجربیات هستند.
نشانه های اوتیسم در بزرگسالان
علائم اوتیسم در بزرگسالان می تواند با مواردی که معمولاً در کودکان مشاهده می شود متفاوت باشد. مشکلات اجتماعی غالباً یک چالش اساسی باقی مانده است ، اما ممکن است توسط مکانیسم های مقابله آموخته شده ماسک شوند. در اینجا تفکیک برخی از زمینه های کلیدی وجود دارد:
ارتباط اجتماعی:
مشکل در درک نشانه های اجتماعی: بیان صورت ، زبان بدن و لحن صدا را می توان به اشتباه تفسیر کرد و منجر به سردرگمی در مورد احساسات و اهداف دیگران شد.
چالش های مربوط به مکالمه عقب و جلو: حفظ تماس چشمی ، صحبت کردن به نوبت ، و درک طعنه یا طنز می تواند دشوار باشد.
اولویت برای تنهایی: موقعیت های اجتماعی می تواند بسیار زیاد باشد ، و باعث می شود بزرگسالان اوتیسم به عقب نشینی و به دنبال فعالیت های انفرادی باشند.
مشکل در دوست داشتن: درک قوانین ناگفته اجتماعی و پیمایش احساسات پیچیده می تواند شکل گیری و حفظ دوستی را به چالش بکشد.
منافع محدود و رفتارهای تکراری:
تمرکز شدید بر مباحث خاص: بزرگسالان اوتیسم ممکن است در موضوعات خاص علایق عمیقی ایجاد کنند و وقت و انرژی قابل توجهی را برای یادگیری هر کاری که می توانند اختصاص دهند.
روال های تکراری و آیین ها: راحتی و پیش بینی اغلب از طریق روال و آیین ها جستجو می شود. اختلال در این روال می تواند باعث اضطراب یا پریشانی شود.
رفتارهای لکنت: حرکات یا اقدامات تکراری ، مانند لرزش ، قدم زدن یا دست زدن به دست ، می تواند راهی برای تنظیم یا مدیریت احساسات باشد.
حساسیت های حسی:
حساسیت بیش از حد به صداها ، چراغ ها ، بوها یا بافت ها: ورودی حسی می تواند بسیار زیاد باشد و منجر به ناراحتی یا حتی ذوب شدن شود.
مشکل در فیلتر نویز پس زمینه: محیط های شلوغ با ورودی حسی زیادی می تواند بسیار پریشان باشد.
حساسیت به ورودی حسی: برخی از بزرگسالان اوتیسم ممکن است اطلاعات حسی را به شدت به اندازه سایرین ثبت نکنند.
مقررات عاطفی:
مشکل در مدیریت احساسات: درک و ابراز احساسات می تواند چالش برانگیز باشد و منجر به سرخوردگی ، اضطراب یا ذوب شدن شود.
مشکل در شناخت احساسات در دیگران: این می تواند همدردی با احساسات دیگران یا پاسخ مناسب را دشوار کند.
اضطراب اجتماعی: ترس از موقعیت های اجتماعی و قضاوت منفی می تواند یک نگرانی مهم باشد.
چالش ها و مشکلات
بزرگسالان اوتیسم اغلب در جنبه های مختلف زندگی از جمله:
- انزوای اجتماعی: مشکلات تعامل اجتماعی و ارتباطات می تواند ایجاد و حفظ روابط را دشوار کند. تنهایی یک مسئله مشترک برای بزرگسالان اوتیسم است.
- اشتغال: پیمایش پیچیدگی های اجتماعی محل کار ، درک انتظارات ضمنی و مدیریت اضافه بار حسی می تواند چالش برانگیز باشد.
- سلامت روانی: اضطراب ، افسردگی و سایر مسائل مربوط به سلامت روان در بزرگسالان اوتیسم بیشتر است.
- فرصت های آموزشی: بزرگسالانی که به عنوان کودکان تشخیص داده نشده بودند ، ممکن است از حمایت هایی که می تواند به آنها در موفقیت در مدرسه کمک کند ، از دست ندهند.
- زندگی روزمره: حساسیت های حسی ، مشکلات سازماندهی و برنامه ریزی و چالش های تعامل اجتماعی می تواند کارهای روزمره را پیچیده تر کند.
تشخیص اوتیسم در بزرگسالان می تواند چالش برانگیزتر از کودکان باشد. ارزیابی های استاندارد و گزارش های والدین مورد استفاده در تشخیص کودکان ممکن است به همان اندازه کاربردی نباشد. ارزیابی جامع توسط یک حرفه ای واجد شرایط آشنا با اوتیسم بزرگسالان بسیار مهم است. این ممکن است شامل:
- مصاحبه های بالینی: بحث های مفصل در مورد تجربیات شخصی ، تعامل اجتماعی ، علایق و چالش ها.
- آزمون های استاندارد: ارزیابی هایی که برای ارزیابی ارتباطات اجتماعی ، مهارت های شناختی و رفتارهای تکراری طراحی شده اند.
- بررسی سوابق گذشته: در صورت وجود ، سوابق کودکی و گزارش های مدرسه می توانند بینش ارزشمندی را ارائه دهند.
هیچ آزمایش واحدی برای اوتیسم وجود ندارد و تشخیص مبتنی بر ارزیابی جامع از تجربیات و چالش های یک فرد است.
