اوتیسم در دختران متفاوت است و منجر به تشخیص نادرست و از دست رفتن فرصت های حمایت می شود.
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت پیچیده عصبی رشدی است که با چالش‌های ارتباطی اجتماعی، علایق محدود و رفتارهای تکراری مشخص می‌شود. در حالی که به طور سنتی در پسران بیشتر تشخیص داده می شود، تحقیقات رو به رشدی نشان می دهد که اوتیسم در دختران با علائم متفاوتی رخ می دهد.
معیارهای اصلی تشخیصی برای ASD برای هر دو جنس یکسان است. با این حال، دختران مبتلا به اوتیسم اغلب این ویژگی‌ها را به روش‌هایی نشان می‌دهند که می‌تواند ظریف یا پنهان باشد و تشخیص را چالش‌برانگیزتر می‌کند. در اینجا یک تفکیک از مناطق کلیدی است:
ارتباطات اجتماعی: دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است با تعامل اجتماعی دست و پنجه نرم کنند، اما مشکلات آنها ممکن است متفاوت از پسران به نظر برسد. آنها ممکن است:
- در تقلید از رفتار اجتماعی، یادگیری برنامه ها و روال ها از مشاهده دیگران ماهرتر باشند.
- گوشه گیر یا خجالتی به نظر می رسند که می تواند به اشتباه یک وضعیت طبیعی در نظر گرفته شود.
- در درک نشانه های اجتماعی ناگفته مانند زبان بدن یا کنایه مشکل دارند.
- روی گفتگوهای یک طرفه در مورد موضوعات مورد علاقه خود تمرکز می کنند.
- اغلب فاقد درک شهودی از تعامل اجتماعی است.
دیگر علائم
علایق محدود و رفتارهای تکراری: دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است علایق شدیدی داشته باشند، اما این علایق ممکن است با نمونه‌های کلیشه‌ای که اغلب با پسران مرتبط هستند (مانند قطار، دایناسورها) متفاوت باشد. آنها ممکن است به شدت روی موارد زیر متمرکز شوند:
- شخصیت‌ها یا خطوط داستانی خاص در داستان (به عنوان مثال، شناخت دقیق هر شخصیت در یک سریال فانتزی).
- فعالیت های خلاقانه یا هنری مانند موسیقی، طراحی یا نوشتن، در ایجاد جزئیات پیچیده در حوزه انتخابی خود عالی هستند.
- عدالت اجتماعی یا دلایل بشردوستانه، نشان دهنده همدلی عمیق با مبارزات دیگران است.
- رفتارهای تکراری می‌توانند ظریف‌تر باشند، مانند تمرکز شدید بر روی روال‌ها، روش‌های خاص سازمان‌دهی اشیا، یا تشریفات مربوط به فعالیت‌های خاص.
پردازش حسی: بسیاری از دختران مبتلا به اوتیسم حساسیت های حسی یا اضافه بار را تجربه می کنند. این می تواند به صورت زیر ظاهر شود:
- بیزاری از بافت ها، صداها، بوها یا طعم های خاص.
- مشکل در تنظیم احساسات به دلیل بار حسی.
- شیفتگی به ورودی های حسی خاص، جستجوی تجربیات آرامش بخش یا تحریک کننده.
چرا اوتیسم در دختران کمتر تشخیص داده می شود؟
عوامل متعددی در تشخیص نادرست اتیسم در دختران نقش دارند:
تعصب جنسیتی در معیارهای تشخیصی: ابزارهای تشخیصی اولیه مبتنی بر تحقیقاتی بود که عمدتاً روی پسران متمرکز بود. این منجر به تعریف محدودی از اوتیسم شد که ممکن است نحوه ارائه این بیماری را در دختران نشان ندهد.
نقاب زدن و استتار کردن: دختران مبتلا به اوتیسم اغلب یاد می‌گیرند که مشکلات خود را با کپی کردن رفتارهای اجتماعی از دیگران «نقاب» کنند. این می‌تواند خسته‌کننده باشد و منجر به اضطراب شود، اما ممکن است باعث شود که عملکرد معمولی‌تر از آنچه واقعاً انجام می‌دهند، به نظر برسند.
انتظارات اجتماعی: انتظارات اجتماعی می تواند منجر به تفسیر نادرست ویژگی های اوتیستیک دختران شود. خجالتی بودن و ناهنجاری اجتماعی ممکن است به عنوان رفتار طبیعی “دخترانه” دیده شود، در حالی که ویژگی های مشابه در پسران، پرچم های بیشتری را برای اوتیسم بالقوه بالا می برد.
تمرکز بر رفتارهای بیرونی: رویکردهای تشخیصی سنتی اغلب بر روی رفتارهای قابل مشاهده مانند حرکات تکراری یا تأخیر گفتار تمرکز می کنند. دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است این موارد را به وضوح نشان ندهند که منجر به تشخیص نادرست می شود.
عدم تشخیص می تواند عواقب قابل توجهی برای دختران مبتلا به اوتیسم داشته باشد. آنها ممکن است تجربه کنند:
- مشکلات اجتماعی و عاطفی: مشکل در دوست یابی، انزوای اجتماعی و اضطراب شایع هستند.
- چالش های تحصیلی: مبارزه با ارتباطات اجتماعی یا مهارت های عملکرد اجرایی می تواند عملکرد تحصیلی را مختل کند.
- مسائل مربوط به سلامت روان: اوتیسم تشخیص داده نشده می تواند خطر افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن را افزایش دهد.
- عزت نفس پایین: احساس متفاوت بودن و درک نادرست می تواند منجر به ادراک منفی از خود و عدم اعتماد به نفس شود.
