تمرین درمانی یا ورزش درمانی یکی از مهم ترین متدهای درمانی در فیزیوتراپی است که فیزیوتراپیست بطور خاص و متناسب با شرایط بیمار در نظر می گیرد.
فیزیوتراپیست بر اساس تشخیص اولیه و روند درمانی بیمار به مرور تمرینات مورد نیاز جهت تثبیت بهبودی و پیشگیری از آسیب های بعدی و یا عود مجدد بیماری برای بیمار را در نظر می گیرد و نحوه انجام تمرینات را به وی آموزش می دهد.
این متد درمانی با تمرکز بر محدودیت ها و مشکلات جسمی بیماران و با هدف اصلاح مشکلات حرکتی و بهبود عملکرد حرکتی بیماران انجام می گیرد.
تمرین درمانی از اصول پایه توانبخشی است. در این متد از فعالیت‌های بدنی برای جلوگیری و درمان بیماری‌ها و توابخشی بیماران استفاده می شود. بسیاری از بیماری‌ها را می توان با استفاده از تمرینات ورزشی درمان کرد و یا اینکه از پیشرفت آنها جلوگیری کرد. از جمله این بیماری‌ها، بیماری‌های اسکلتی عضلانی هستند که شامل دردهای شانه، کمر، گردن، زانو و آرتروز مفاصل می باشند.
تمرینات ورزشی راهکاری موثر در بهبود وضعیت تعادل فرد بیمار و از بین بردن موانعی ایجاد شده برای حرکت صحیح بیمار است، هستند که باید تحت نظر فیزیوتراپیست انجام یگیرند.
فیزیوتراپیست با توجه به تاریخچه ی پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار از بهترین ورزش های کششی و تقویت برای کمک به بیمار استفاده می کند.
انجام ورزش های مخصوصی که پس از دوران آسیب دیدگی توسط فیزیوتراپیست تجویز می شود، عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده را تقویت کرده و روند بهبودی را سرعت می بخشد.
درمان با تمرینات ورزشی نیاز بیمار به استفاده از داروهای شیمیایی که اغلب با بروز عوارضی همراه هستند را به حداقل می رساند.
موارد کاربرد
- آسیب های ورزشی (ارتوپدی ) مانند پارگی رباط ها و مینیسک ها ، کشیدگی و پیچ خوردگی عصلات ، آسیب تاندون ها مانند التهاب و کشیدگی تاندون ها ، دررفتگی ها و شکستگی ها و …
- مشکلات جسمی و حرکتی پس از سکته مغزی ، ام اس ، پارکینسون
- عوارض جسمی و حرکتی در مبتلایان به فلج مغزی و سایر ناهنجاری های ژنتیکی و مادرزادی
- مشکلات ناشی از ضعف جسمانی در سالمندان
- بیماری های عروقی
- توانبخشی ریوی در بیماری های تنفسی
- و …
فواید تمرین درمانی
- جلوگیری از تحلیل رفتن (آتروفی) و کوتاه شدگی عضله و تاندون
- پیشگیری از محدودیت دامنه حرکتی
- بهبود دامنه حرکتی
- تنظیم هماهنگی حرکات بدن
- جلوگیری از خشکی مفاصل
- کاهش فشار وارده بر مفاصل ضعیف و آسیب دیده
- جلوگیری از ترومبوز وریدی
- بهبود وضعیت تنفسی در بیماران ریوی
- تصحيح ضعف عضلات ناشي از عدم استفاده آنها و نگهداري آمادگي عضلات اسكلتي
- افزايش قدرت عضلات اطراف مفصل كه باعث حمايت مفصل از آسيب مي شود.
- بهبود تغذيه مفاصل با افزايش انتقال مواد غذایی مورد نیاز به داخل مفصل
کلمات مرتبط :
