کم شنوایی در کودکان

  1. خانه
  2. خدمات کلینیک
  3. کم شنوایی در کودکان
کم شنوایی در کودکان

کم شنوایی در کودکان ، به ناتوانی جزئی یا کامل کودک در شنیدن صداها در محدوده طبیعی اشاره دارد. این می تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد کودک داشته باشد و بر گفتار، زبان، رفاه اجتماعی و عاطفی آنها تأثیر بگذارد.

تقریباً از هر ۱۰۰۰ کودک، ۳ کودک با کم شنوایی متولد می شوند و از هر ۱۰۰۰ کودک، ۱ تا ۲ کودک دیگر در دوران کودکی به آن مبتلا می شوند. کم شنوایی در کودکان را می توان به دو نوع اصلی طبقه بندی کرد:

کم شنوایی هدایتی: این نوع کم شنوایی زمانی اتفاق می افتد که امواج صوتی به دلیل مشکل در گوش خارجی یا میانی قادر به رسیدن به گوش داخلی نیستند. علل کم شنوایی انتقالی عبارتند از:

  • تجمع جرم گوش
  • عفونت ها (به عنوان مثال، اوتیت میانی)
  • ناهنجاری های ساختاری (به عنوان مثال، ناهنجاری کانال گوش یا استخوان های گوش میانی)
  • اتواسکلروز (بیماری که در آن استخوان اطراف گوش میانی به طور غیر طبیعی ضخیم می شود)

کم شنوایی حسی عصبی: این نوع کم شنوایی ناشی از آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی است که سیگنال های صوتی را به مغز منتقل می کند. علل کاهش شنوایی حسی عصبی عبارتند از:

  • عوامل ژنتیکی
  • عفونت ها (مانند مننژیت، سرخک، اوریون)
  • داروهای اتوتوکسیک (داروهای خاصی که می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند)
  • جراحت سر
  • قرار گرفتن در معرض نویز
  • برخی شرایط پزشکی (به عنوان مثال، بیماری منیر، اختلالات خود ایمنی)

عوامل خطر برای کم شنوایی در کودکان

برخی از کودکان بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به کم شنوایی هستند. عوامل خطر عبارتند از:

سابقه خانوادگی کم شنوایی: کودکانی که سابقه خانوادگی کم شنوایی دارند بیشتر احتمال دارد که خودشان به آن مبتلا شوند.
تولد زودرس: نوزادانی که نارس به دنیا می آیند در معرض افزایش خطر کم شنوایی هستند، به خصوص اگر وزن آنها در هنگام تولد کمتر از ۱۵۰۰ گرم (۳٫۳ پوند) باشد.
وزن کم هنگام تولد: نوزادان با وزن کم هنگام تولد نیز در معرض افزایش خطر کم شنوایی هستند.
برخی شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند سندرم داون، شکاف کام و اسپینا بیفیدا با افزایش خطر کاهش شنوایی مرتبط هستند.
قرار گرفتن در معرض صداهای بلند: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بلند، مانند صداهایی که توسط ماشین آلات، سلاح گرم یا موسیقی تولید می شود، می تواند به گوش داخلی آسیب برساند و منجر به کاهش شنوایی شود.

علائم کم شنوایی در کودکان بسته به شدت و نوع کم شنوایی می تواند متفاوت باشد. برخی از علائم رایج که باید مراقب آنها بود عبارتند از:

  • تاخیر در رشد گفتار و زبان
  • مشکل در درک گفتار، به ویژه در محیط های پر سر و صدا
  • درخواست تکرار مکرر
  • چرخاندن سر یا خم کردن گوش برای بهتر شنیدن
  • مشکل در پیروی از دستورالعمل ها
  • کناره گیری از موقعیت های اجتماعی
  • افزایش تحریک پذیری یا ناامیدی
  • مشکلات تعادل یا هماهنگی

تشخیص کم شنوایی در کودکان معمولاً شامل مجموعه ای از آزمایشات است که توسط شنوایی شناس، متخصص مراقبت های بهداشتی متخصص در اختلالات شنوایی و تعادل انجام می شود. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تست انتشارات گوش (OAE): این تست پاسخ گوش به صدا را اندازه گیری می کند و اغلب در نوزادان و نوزادان انجام می شود.
  • تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR): این تست پاسخ مغز به صدا را اندازه گیری می کند و برای ارزیابی شنوایی در نوزادان و کودکان خردسالی که نمی توانند پاسخ های رفتاری ارائه دهند استفاده می شود.
  • شنوایی سنجی مشاهده رفتاری: این تست شنوایی کودک را با مشاهده پاسخ آنها به صداهای ارائه شده در حجم ها و فرکانس های مختلف ارزیابی می کند.
  • تمپانومتری: این تست حرکت پرده گوش را اندازه گیری می کند و به شناسایی مشکلات گوش میانی کمک می کند.

روشهای درمان

درمان کم شنوایی در کودکان به نوع و شدت کم شنوایی بستگی دارد. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان دارویی: در برخی موارد، کم شنوایی با دارو یا جراحی قابل درمان است. به عنوان مثال، آنتی بیوتیک ها را می توان برای درمان عفونت ها استفاده کرد و ممکن است جراحی برای اصلاح ناهنجاری های ساختاری یا حذف تومورها ضروری باشد.

سمعک: سمعک ها وسایلی هستند که صدا را تقویت کرده و به بهبود شنوایی کمک می کنند. آنها را می توان در گوش (پشت گوش یا داخل گوش) یا به عنوان بخشی از یک سیستم شنوایی لنگر استخوانی استفاده کرد.

کاشت حلزون شنوایی: کاشت حلزون دستگاهی است که با جراحی کاشته می شود که گوش داخلی آسیب دیده را دور می زند و مستقیماً عصب شنوایی را تحریک می کند. آنها معمولاً برای کم شنوایی شدید تا عمیق استفاده می شوند.

دستگاه های گوش دادن کمکی: دستگاه های گوش دادن کمکی، مانند سیستم های FM و خدمات زیرنویس، می توانند به کودکان مبتلا به کم شنوایی کمک کنند تا در موقعیت های خاص، مانند کلاس درس یا در حین فعالیت های گروهی، بهتر بشنوند.

حمایت آموزشی: کودکان مبتلا به کم شنوایی ممکن است برای کمک به موفقیت تحصیلی به حمایت بیشتری در مدرسه نیاز داشته باشند. این ممکن است شامل خدمات آموزشی ویژه گفتار درمانی، زبان درمانی و آموزش شنوایی باشد.