آپراکسی گفتار در کودکی (CAS) یک اختلال گفتاری حرکتی است که صحبت کردن را سخت می کند. یادگیری بهتر گفتن صداها و کلمات می تواند زمان زیادی طول بکشد. متخصصان گفتاردرمانی می توانند به بهبود این اختلال کمک زیادی بکنند.
برای اینکه گفتار رخ دهد، پیام ها باید از مغز شما به دهان شما بروند. این پیام ها به عضلات می گویند که چگونه و چه زمانی حرکت کنند تا صدا ایجاد کنند. وقتی کودک آپراکسی گفتار دارد، پیام ها به درستی ارسال نمی شود. ممکن است کودک نتواند لب ها یا زبان خود را به روش های صحیح حرکت دهد، حتی اگر عضلاتش ضعیف نباشند. گاهی ممکن است کودک اصلاً نتواند چیز زیادی بگوید.
کودک مبتلا به آپراکسی گفتار در کودکی می داند که چه می خواهد بگوید. مشکل این نیست که کودک چگونه فکر می کند، بلکه این است که چگونه مغز به ماهیچه های دهان می گوید که حرکت کنند.
گاهی اوقات آپراکسی دوران کودکی را دیسپراکسی کلامی یا آپراکسی رشدی می نامند. حتی اگر از کلمه “توسعه” استفاده می شود، کودک مبتلا به CAS صداهای گفتاری را به ترتیب معمولی یاد نمی گیرد و بدون درمان پیشرفت نمی کند. ممکن است کار و زمان زیادی ببرد، اما گفتار کودک می تواند بهبود یابد.
علائم آپراکسی گفتار در کودکی
همه کودکان مبتلا به CAS یکسان نیستند. کودک شما ممکن است برخی یا همه علائم زیر را نشان دهد. اگر کودک شما بزرگتر از ۳ سال است، باید با پزشک خود صحبت کنید و به گفتاردرمانگر مراجعه کنید.
- همیشه کلمات را هر بار یکسان نمی گوید.
- تمایل دارد بر روی هجا یا کلمه اشتباه تاکید کند.
- صداها را تحریف یا تغییر می دهد.
- می تواند کلمات کوتاه تر را واضح تر از کلمات طولانی تر بیان کند.
کودکان مبتلا به CAS ممکن است مشکلات دیگری از جمله موارد زیر را نیز داشته باشد.
- مشکل در مهارت های حرکتی
- زبان تاخیری
- مشکلات خواندن، املاء و نوشتن
علل
بیشتر اوقات، علت CAS ناشناخته است. در برخی موارد، آسیب به مغز باعث CAS می شود. آسیب ممکن است ناشی از یک اختلال یا سندرم ژنتیکی، یا در اثر سکته مغزی یا آسیب مغزی باشد.
درمان آپراکسی دوران کودکی
کودک مبتلا به این اختلال باید با یک متخصص گفتاردرمانی کار کند. کودک شما ممکن است ۳ تا ۵ بار در هفته درمان را شروع کند. با بهبود گفتار، درمان ممکن است کمتر انجام شود. درمان فردی یا گروهی ممکن است در مراحل مختلف درمان مناسب باشد.
هدف از درمان کمک به کودک شما برای بیان واضح تر صداها، کلمات و جملات است.
- برنامه ریزی حرکات مورد نیاز برای گفتن صداها و
- آن حرکات را به روش درست در زمان مناسب انجام دهید.
- انجام تمرینات برای تقویت عضلات دهان کمکی نمی کند. ماهیچه های دهان در کودکان مبتلا به CAS ضعیف نیستند. کار بر روی نحوه حرکت دادن آن عضلات برای گفتن صداها کمک خواهد کرد.
- کودک شما باید صحبت کردن را تمرین کند تا در آن بهتر شود. استفاده از تمام حواس هنگام یادگیری نحوه بیان صداها کمک می کند.
- برای برقراری ارتباط، کودک شما ممکن است زبان اشاره را یاد بگیرد یا یاد بگیرد که از تابلوهای تصویری یا کامپیوترهایی که صحبت می کنند استفاده کند. این ارتباط تقویتی و جایگزین (AAC) نامیده می شود.
کلمات مرتبط :
