اختلالات اضطرابی در کودکان
اختلالات اضطرابی شرایط رایج سلامت روانی است که می تواند افراد در هر سنی از جمله کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. این اختلالات می توانند باعث ایجاد احساسات شدید ترس، نگرانی یا دلهره شوند که با تهدید یا خطر واقعی موجود تناسب ندارد. در حالی که برای کودکان عادی است که در موقعیت های خاص، مانند قبل از امتحان یا هنگام ملاقات با افراد جدید، مقداری اضطراب را تجربه کنند، اختلالات اضطرابی با اضطراب مداوم و بیش از حد مشخص می‌شوند که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می‌کند.
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد که می توانند بر کودکان تأثیر بگذارند، از جمله اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی، اختلال هراس و فوبیاهای خاص. هر نوع اختلال اضطرابی مجموعه ای از علائم و معیارهای تشخیصی خاص خود را دارد، اما همه آنها با نگرانی یا ترس بیش از حد و کنترل نشده مشخص می شوند.
انواع اختلالات اضطرابی در کودکان
اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی در کودکان است. کودکان مبتلا به GAD نگرانی مزمن و بیش از حد در مورد طیف گسترده ای از رویدادها و فعالیت های روزمره مانند تکالیف مدرسه، روابط و سلامتی را تجربه می کنند. آنها ممکن است علائم فیزیکی مانند سردرد، معده درد، تنش عضلانی و خستگی داشته باشند. کودکان مبتلا به GAD همچنین ممکن است در تمرکز، خواب یا آرامش مشکل داشته باشند.
اختلال اضطراب اجتماعی که به عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود، با ترس یا ناراحتی شدید در موقعیت های اجتماعی مشخص می شود. کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنند، در دوست یابی مشکل داشته باشند و از شرمساری یا قضاوت شدن توسط دیگران ترس داشته باشند. آنها ممکن است علائم فیزیکی مانند عرق کردن، لرزش، سرخ شدن، یا حالت تهوع را در مواجهه با موقعیت های اجتماعی تجربه کنند.
اختلال اضطراب جدایی یکی دیگر از اختلالات اضطرابی رایج در کودکان، به ویژه در کودکان کوچکتر است. کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی نگران یا ترس بیش از حد در مورد جدا شدن از والدین یا مراقبان خود هستند. آنها ممکن است در هنگام جدا شدن از عزیزان خود کابوس یا علائم فیزیکی مانند سردرد یا معده درد ببینند. آنها همچنین ممکن است از رفتن به مدرسه یا مکان های دیگر بدون والدین خود خودداری کنند.
اختلال پانیک با دوره های ناگهانی و شدید ترس یا هراس مشخص می شود که به عنوان حملات پانیک شناخته می شود. کودکان مبتلا به اختلال پانیک ممکن است علائمی مانند ضربان قلب، تعریق، لرزش یا تنگی نفس را در طول حمله پانیک تجربه کنند. آنها همچنین ممکن است ترس از داشتن یک حمله پانیک دیگر داشته باشند یا ممکن است از موقعیت هایی که معتقدند باعث حمله می شود اجتناب کنند.
فوبیای خاص ترس شدید از اشیا یا موقعیت های خاص مانند عنکبوت ها، ارتفاعات یا پرواز هستند. کودکان مبتلا به فوبیای خاص ممکن است برای اجتناب از موضوع ترس خود تمام تلاش خود را بکنند و ممکن است علائم فیزیکی مانند عرق کردن، لرزش یا ضربان قلب سریع را هنگام مواجهه با شی یا موقعیت ترسناک تجربه کنند.
عوارض اختلالات اضطرابی در کودکان
اختلالات اضطرابی می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی کودک داشته باشد و بر توانایی آنها برای عملکرد خوب در مدرسه، حفظ روابط سالم و شرکت در فعالیت های عادی تأثیر بگذارد. اختلالات اضطرابی درمان نشده همچنین می تواند خطر ابتلا به سایر بیماری های روانی مانند افسردگی، سوء مصرف مواد یا سایر اختلالات اضطرابی را افزایش دهد.
علت دقیق اختلالات اضطرابی در کودکان به طور کامل شناخته نشده است، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی است. کودکانی که سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی یا سایر شرایط سلامت روان دارند، ممکن است خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال اضطراب باشند. رویدادهای آسیب زا، رویدادهای استرس زای زندگی، یا تغییرات در پویایی خانواده نیز می توانند باعث تحریک یا تشدید اختلالات اضطرابی در کودکان شوند.
تشخیص اختلالات اضطرابی در کودکان می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا علائم اضطراب می تواند بسته به سن، شخصیت و شرایط فردی کودک بسیار متفاوت باشد. در برخی موارد، کودکان ممکن است نتوانند احساس اضطراب خود را بیان کنند یا ممکن است اضطراب خود را از طریق علائم فیزیکی مانند سردرد یا معده درد ابراز کنند. برای والدین، معلمان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مهم است که از علائم اضطراب در کودکان آگاه باشند و در صورت مشکوک شدن به این که کودکی ممکن است دارای اختلال اضطرابی باشد، از آنها کمک بگیرند.
روشهای درمان
درمان اختلالات اضطرابی در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از درمان، دارو و تغییر سبک زندگی است. درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی درمان است که اغلب برای درمان اختلالات اضطرابی در کودکان استفاده می شود. CBT به کودکان کمک می کند تا الگوهای افکار منفی را شناسایی و به چالش بکشند و مهارت های مقابله ای را برای مدیریت اضطراب خود توسعه دهند. در برخی موارد، داروهایی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است برای کمک به مدیریت علائم اضطراب تجویز شود.
علاوه بر درمان و دارو، تغییر سبک زندگی نیز می تواند به مدیریت اضطراب در کودکان کمک کند. تشویق به عادات سالم مانند ورزش منظم، خواب کافی و رژیم غذایی متعادل می تواند به تنظیم خلق و خو و کاهش اضطراب کمک کند. آموزش تکنیک های تمدد اعصاب به کودکان مانند تنفس عمیق، ذهن آگاهی یا تجسم همچنین به کاهش علائم اضطراب کمک می کند.
