مشکلات حسی در افراد مبتلا به اوتیسم رایج است و حتی در معیارهای تشخیصی اختلال طیف اوتیسم نیز گنجانده شده است. هر فرد اوتیستیک منحصر به فرد است و این شامل حساسیت های حسی شخصی آنها نیز می شود.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به موارد زیر حساسیت داشته باشند:
- مناظر
- صدا
- بو ها
- سلیقه ها
- لمس کردن
- تعادل (دهلیزی)
- آگاهی از وضعیت بدن و حرکت (حس عمقی)
- آگاهی از نشانه ها و احساسات درونی بدن (تداخل حسی)
افراد اوتیستیک می توانند هم حساسیت مفرط (بیش از حد پاسخ دهی) و هم حساسیت کم (کم پاسخ دهی) را به طیف وسیعی از محرک ها تجربه کنند. اکثر مردم ترکیبی از هر دو را دارند.
بسیاری از افراد اوتیستیک نسبت به نورهای روشن یا طول موج های نور خاص (مانند چراغ های LED یا فلورسنت) حساسیت مفرط را تجربه می کنند. برخی صداها، بوها، بافت ها و مزه ها نیز می توانند طاقت فرسا باشند. این می تواند منجر به اجتناب حسی شود – تلاش برای دور شدن از محرک هایی که اکثر مردم به راحتی می توانند آنها را تنظیم کنند. اجتناب حسی می تواند مانند دور شدن از لمس فیزیکی، پوشاندن گوش ها برای جلوگیری از صداهای بلند یا غیرقابل پیش بینی یا اجتناب از انواع خاصی از لباس ها باشد.
حساسیت مفرط نیز شایع است. این می تواند مانند نیاز دائمی به حرکت به نظر برسد. مشکل در تشخیص احساساتی مانند گرسنگی، بیماری یا درد؛ یا جذب صداهای بلند، نورهای روشن و رنگ های پر جنب و جوش. افرادی که کم حساسیت هستند ممکن است در جستجوی حسی برای دریافت ورودی حسی بیشتر از محیط باشند. برای مثال، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است حواس خود را با ایجاد صداهای بلند، لمس افراد یا اشیا، یا تکان دادن به جلو و عقب تحریک کنند.
مشکلات حسی در اوتیسم
داشتن حساسیت های منحصر به فرد نسبت به انواع خاصی از ورودی های حسی می تواند چالش هایی را در موقعیت های روزمره مانند مدرسه، محل کار یا محیط های اجتماعی ایجاد کند. برای افرادی که بیش از حد حساس هستند، گذراندن تمام روز در زیر نورهای LED یا فلورسنت، پیمایش در فضای شلوغ یا پردازش مکالمات در اتاق‌هایی که نویز پس‌زمینه دارند، می‌تواند با سختی زیادی همراه باشد. این می تواند از نظر فیزیکی و عاطفی فوق العاده خسته کننده باشد و باعث شود فرد برای انجام کارهای مهم دیگر احساس خستگی بیش از حد کند.
بسیاری از افراد اوتیستیک از تحریک به عنوان نوعی تلاش حسی برای حفظ تعادل سیستم حسی خود استفاده می کنند. حرکات تکراری، صداها یا بی قراری می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند آرام بمانند، استرس را از بین ببرند یا ورودی های حسی ناراحت کننده را مسدود کنند.
با این حال، گاهی اوقات حرکت مداوم می‌تواند در برخی شرایط خاص (مانند محل کار) نامناسب یا مخرب به نظر برسد، بنابراین افراد اوتیستیک اغلب احساس می‌کنند که باید تحریک خود را سرکوب کنند. وقتی این اتفاق می‌افتد، خودتنظیمی سخت‌تر می‌شود و منجر به اضافه بار حسی، خستگی یا فرسودگی می‌شود.
اضافه بار حسی زمانی اتفاق می افتد که یک محرک حسی شدید بر توانایی شما برای مقابله غلبه کند. این می تواند توسط یک رویداد منفرد، مانند یک صدای بلند غیرمنتظره، ایجاد شود، یا به دلیل تلاشی که برای مقابله با حساسیت های حسی در زندگی روزمره انجام می شود، می تواند در طول زمان ایجاد شود. اضافه بار حسی می تواند مانند اضطراب شدید، نیاز به فرار از موقعیت یا مشکل در برقراری ارتباط باشد. هنگامی که مغز مجبور است تمام منابع خود را در پردازش حسی بگذارد، می تواند عملکردهای دیگر مانند گفتار، تصمیم گیری و پردازش اطلاعات را متوقف کند.
علائم مشکلات حسی در اوتیسم
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم هنگامی که یک مشکل حسی را تجربه می کنند، رفتارهای خاصی از خود نشان می دهند:
- افزایش حرکات، مانند پریدن، چرخیدن یا برخورد با اشیا
- افزایش تحریک، مانند تکان دادن دست، ایجاد صداهای تکراری یا تکان دادن به جلو و عقب
- بلند و زیاد صحبت کردن یا اصلا صحبت نکردن
- پوشاندن گوش ها یا چشم ها
- مشکل در تشخیص احساسات درونی مانند گرسنگی، درد یا نیاز به استفاده از حمام
- امتناع یا اصرار بر روی برخی غذاها یا اقلام پوشاک
- جویدن مکرر اقلام غیر خوراکی
- لمس مکرر دیگران یا بازی خشن
- مشکل در برقراری ارتباط یا پاسخگویی در حالی که مغز منابع را برای مقابله با ورودی حسی جابجا می کند
- تشدید احساسات طاقت فرسا یا نیاز به فرار از یک موقعیت
کلمات مرتبط :
اختلال پردازش حسی در کودکان اوتیسم – درمان مشکلات حسی در اوتیسم – کاردرمانی برای کودکان اوتیسم
