اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک وضعیت سلامت روان است که می تواند در افرادی ایجاد شود که یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده یا شاهد آن بوده اند.

این یک وضعیت ناتوان کننده است که می تواند به شدت بر کیفیت زندگی و توانایی عملکرد فرد تأثیر بگذارد. PTSD نشانه ضعف نیست و می تواند هر کسی را بدون در نظر گرفتن سن، جنسیت یا پیشینه تحت تاثیر قرار دهد.

علائم اختلال استرس پس از سانحه می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما به طور کلی به چهار دسته تقسیم می شوند: تجربه مجدد، اجتناب، تغییرات منفی در خلق و خو و شناخت، و برانگیختگی بیش از حد.

تجربه مجدد علائم می تواند شامل فلاش بک، کابوس و افکار مزاحم در مورد رویداد آسیب زا باشد.

علائم اجتناب می تواند شامل اجتناب از مکان ها، افراد یا چیزهایی باشد که فرد را به یاد رویداد آسیب زا می اندازد.

تغییرات منفی در خلق و خو و شناخت می تواند شامل احساس گناه، شرم، یا جدایی از دیگران و همچنین مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها باشد.

علائم بیش از حد برانگیختگی می تواند شامل ترسیدن آسان، احساس بی قراری و مشکل در خوابیدن باشد.

PTSD می تواند ناشی از طیف گسترده ای از حوادث آسیب زا باشد، از جمله اما نه محدود به: نبرد نظامی، تجاوز جنسی یا فیزیکی، بلایای طبیعی، تصادفات جدی، و شاهد خشونت. توجه به این نکته مهم است که همه کسانی که یک رویداد آسیب‌زا را تجربه می‌کنند به PTSD مبتلا نمی‌شوند و هیچ راهی برای پیش‌بینی این وضعیت وجود ندارد.

درمان اختلال استرس پس از سانحه

درمان PTSD معمولاً شامل ترکیبی از دارو و درمان است. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب، که معمولاً با PTSD مرتبط هستند، کمک کنند.

درمانهای روانشناسی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، می تواند به افراد کمک کند تا راهبردها و تکنیک های مقابله ای را برای مدیریت علائم خود بیاموزند.

مواجهه درمانی نوع دیگری از درمان است که اغلب برای درمان PTSD استفاده می شود. این شامل قرار دادن تدریجی فرد در معرض رویداد آسیب زا در یک محیط امن و کنترل شده است تا به او کمک کند تا با احساسات و خاطرات مربوط به آن رویداد مقابله کند و پردازش کند.

اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم PTSD را تجربه می‌کند، مهم است که به دنبال کمک باشید. ممکن است صحبت کردن در مورد تجربیات آسیب زا دشوار باشد، اما کمک خواستن گامی شجاعانه و مهم به سوی شفا و بهبودی است.