اوتیسم خفیف
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت پیچیده عصبی است که با چالش های ارتباطات اجتماعی ، رفتارهای تکراری و حساسیت های حسی مشخص می شود. این یک طیف است ، به این معنی که تجربه اوتیسم بسیار متفاوت از شخص به شخص دیگر است. “اوتیسم خفیف” اصطلاحی است که برای توصیف افرادی که در انتهای خفیف تر این طیف قرار می گیرند ، استفاده می شود.
“اوتیسم خفیف” یک تشخیص رسمی نیست. سیستم تشخیصی فعلی (DSM-5-TR) از نیازهای پشتیبانی برای طبقه بندی اوتیسم در سه سطح استفاده می کند. اوتیسم سطح ۱ ، با کمترین نیازهای پشتیبانی ، اغلب به عنوان اوتیسم “خفیف” گفته می شود. با این حال ، یادآوری این نکته حائز اهمیت است که “خفیف” با عدم وجود چالش ها برابر نیست.
همه افراد مبتلا به اوتیسم آن را متفاوت تجربه می کنند. فردی که اوتیسم خفیف دارد ممکن است در برخی زمینه ها مبارزه کند اما در برخی دیگر برتری دارد.
ویژگی های اوتیسم خفیف
ارتباطات اجتماعی: افراد مبتلا به اتیسم خفیف ممکن است:
- شروع یا حفظ مکالمات را دشوار می کند.
- مبارزه با درک قوانین و نشانه های اجتماعی ناگفته مانند زبان بدن و بیان صورت.
- به نظر می رسد بیش از حد تحت اللفظی یا از دست دادن طعنه و طنز.
- کار سختی را برای ساختن و دوست داشتن داشته باشید.
تعامل اجتماعی: موقعیت های اجتماعی می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم خفیف بسیار زیاد باشد. اونها ممکنه:
- تنهایی یا گروههای کوچک ترجیح می دهند.
- به نظر می رسد که در تعامل اجتماعی از آن خارج شده یا بی علاقه هستند.
- در پیمایش سلسله مراتب اجتماعی یا درک پویایی اجتماعی مشکل داشته باشید.
رفتارهای محدود و تکراری: این می تواند شامل:
- روال و آیین ها: نیاز شدید به پیش بینی و عدم تمایل به تغییر.
- حرکات تکراری: دست زدن به دست ، تکان دهنده یا سایر رفتارهای خود تحریک کننده.
- علایق ثابت: تمرکز شدید بر روی موضوعات خاص یا سرگرمی ها.
حساسیت های حسی: افراد مبتلا به اتیسم خفیف ممکن است نسبت به مناظر ، صداها ، بو ، سلیقه یا بافت حساس تر باشند. این می تواند منجر به:
- تحریک بیش از حد در محیط های شلوغ یا پر سر و صدا.
- ناراحتی از بافت های خاص لباس یا چراغ های روشن.
- غذا خوردن انتخابی به دلیل طعم و مزه یا بافت.
چالش های اوتیسم خفیف
در حالی که اصطلاح “خفیف” چالش های شدید کمتری را نشان می دهد ، افراد مبتلا به اتیسم خفیف هنوز هم می توانند در زندگی روزمره با مشکلات قابل توجهی روبرو شوند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد.
- انزوای اجتماعی: مشکلات تعامل اجتماعی می تواند به تنهایی و انزوا منجر شود.
- اضطراب و افسردگی: چالش های ارتباطات اجتماعی و پیمایش در جهان می تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.
- مشکلات دانشگاهی: افراد مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است با جنبه های مدرسه مانند پویایی اجتماعی در پروژه های گروهی یا مشکل در پردازش اطلاعات در کلاسهای پر سر و صدا مبارزه کنند.
- مسائل مربوط به اشتغال: چالش ها با تعامل اجتماعی و ارتباطات می تواند پیدا کردن و حفظ شغل را دشوار کند.
روش های مدیریت
آموزش مهارت های اجتماعی: استراتژی های یادگیری برای شروع مکالمات ، درک نشانه های اجتماعی و پیمایش در موقعیت های اجتماعی می تواند مفید باشد.
درمان ادغام حسی: این روش درمانی می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم خفیف کمک کند تا حساسیت های حسی را مدیریت کنند.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT می تواند به مدیریت اضطراب و افسردگی کمک کند که ممکن است ناشی از چالش های مرتبط با اوتیسم باشد.
گروه های حمایتی: ارتباط با دیگران که چالش های اوتیسم را درک می کنند می توانند پشتیبانی عاطفی و حس تعلق داشته باشند.
