نقشه مغزی یا الکتروانسفالوگرافی کمی (QEEG) یک روش تشخیصی است که فعالیت الکتریکی مغز را در زمان واقعی اندازه گیری می کند. این روش با استفاده از الکترودهایی که روی پوست سر قرار می گیرند، انجام می شود. الکترودها سیگنال های الکتریکی مغز را دریافت می کنند و آن ها را به یک کامپیوتر ارسال می کنند. کامپیوتر این سیگنال ها را پردازش می کند و یک نقشه از فعالیت الکتریکی مغز ایجاد می کند.
این روش می تواند برای تشخیص و ارزیابی اختلالات مغزی استفاده شود. این اختلالات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اختلالات یادگیری
- اختلالات توجه
- اختلالات اضطرابی
- اختلالات خلقی
- اختلالات خواب
- آسیب مغزی
نقشه مغزی همچنین می تواند برای ارزیابی اثربخشی درمان های مختلف استفاده شود. به عنوان مثال، می توان از آن برای ارزیابی اثربخشی داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد تشنج استفاده کرد.
نحوه انجام نقشه مغزی
این روش یک روش غیرتهاجمی و بدون درد است. این روش معمولاً در یک کلینیک یا بیمارستان انجام می شود و معمولاً حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد.
پس از آزمایش، متخصص پزشکی نقشه مغزی را تفسیر می کند. متخصص پزشکی با مقایسه نقشه مغزی بیمار با نقشه مغزی افراد نرمال، می تواند وجود یا عدم وجود اختلالات مغزی را تشخیص دهد.
در طول آزمایش، فرد باید روی یک صندلی راحت بنشیند یا دراز بکشد. الکترودهایی که روی پوست سر قرار می گیرند، با یک ژل مخصوص به پوست می چسبند. این الکترودها بی سیم هستند و فرد می تواند آزادانه حرکت کند.
در طول آزمایش، فرد ممکن است از او خواسته شود تا کارهای خاصی را انجام دهد، مانند چشمانش را باز و بسته کند، نفس عمیق بکشد یا به یک تصویر نگاه کند. این کارها به متخصص کمک می کند تا فعالیت الکتریکی مغز را در شرایط مختلف ارزیابی کند.
این روش تشخیصی یک روش ایمن و بدون درد است. هیچ عوارض جانبی شناخته شده ای برای این روش وجود ندارد.
این روش یک ابزار تشخیصی ارزشمند است که می تواند برای ارزیابی عملکرد مغز استفاده شود. این روش می تواند برای تشخیص و ارزیابی اختلالات مغزی، ارزیابی اثربخشی درمان ها و تحقیقات علمی استفاده شود.
