نوروفیدبک در درمان اضطراب نوعی روش درمانی است که هدف آن کمک به افراد برای تنظیم الگوهای امواج مغزی از طریق بازخورد بلادرنگ است.
اضطراب یک احساس طبیعی است که هر فردی در مقطعی از زندگی خود آن را تجربه می کند. اغلب با احساس نگرانی، ترس، ناراحتی یا دلهره مشخص می شود. در حالی که اضطراب گاه به گاه پاسخی طبیعی به استرس یا موقعیت های چالش برانگیز است، اضطراب بیش از حد یا مداوم که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند ممکن است نشانه ای از یک اختلال اضطرابی باشد.
اختلالات اضطرابی گروهی از شرایط سلامت روان هستند که با نگرانی و ترس بیش از حد، غیرمنطقی و غیرقابل کنترل مشخص می شوند. انواع رایج اختلالات اضطرابی شامل اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی)، فوبیاهای خاص و اختلال اضطراب جدایی و غیره است.
نوروفیدبک در درمان اضطراب در مواردی که بصورت اختلالات اضطرابی درآمده توصیه می شود.
علائم اضطراب می تواند هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی ظاهر شود. علائم فیزیکی ممکن است شامل افزایش ضربان قلب، تنفس سریع، تعریق، لرزش، تنش عضلانی، بی قراری و ناراحتی دستگاه گوارش باشد. علائم عاطفی می تواند شامل نگرانی بیش از حد، تحریک پذیری، مشکل در تمرکز، اختلالات خواب و احساس اتفاق بد قریب الوقوع باشد.
علل دقیق اختلالات اضطرابی به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل، از جمله ژنتیک، شیمی مغز، عوامل محیطی و تجربیات زندگی در این امر نقش دارند. رویدادهای آسیب زا، استرس مزمن، برخی شرایط پزشکی و سوء مصرف مواد نیز می توانند علائم اضطراب را تحریک یا تشدید کنند.
روشهای درمان
درمان اختلالات اضطرابی معمولاً شامل ترکیبی از رویکردهای متناسب با نیازهای خاص فرد است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
روان درمانی: اشکال مختلف درمان، مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT)، معمولاً برای کمک به افراد در شناسایی و تغییر الگوهای فکری منفی و رفتارهای مرتبط با اضطراب استفاده می شود.
داروها: برخی از داروها، مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا بنزودیازپین ها، ممکن است توسط یک متخصص روانپزشک برای مدیریت علائم اضطراب تجویز شوند.
اصلاح سبک زندگی: اتخاذ عادات سبک زندگی سالم، مانند ورزش منظم، تکنیک های مدیریت استرس (مانند تمرینات آرامش بخش، مدیتیشن)، حفظ یک رژیم غذایی متعادل و خواب کافی، می تواند به کاهش علائم اضطراب کمک کند.
شبکه پشتیبانی: ایجاد یک شبکه پشتیبانی از دوستان، خانواده یا گروه‌های حمایتی می‌تواند درک، تشویق و کمک در مدیریت اضطراب ایجاد کند.
مدیریت استرس: یادگیری و تمرین تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند تمرین‌های تنفس عمیق، تمرکز حواس یا درگیر شدن در فعالیت‌هایی که باعث آرامش می‌شوند، می‌تواند به کاهش سطح اضطراب کمک کند.
نوروفیدبک در درمان اضطراب
درمان نوروفیدبک معمولاً شامل قرار دادن حسگرهایی بر روی پوست سر برای نظارت بر فعالیت امواج مغزی است که سپس بر روی صفحه کامپیوتر یا از طریق دیگر ابزارهای بازخورد دیداری یا شنیداری نمایش داده می شود. فرد یاد می گیرد که الگوهای امواج مغزی خود را با دریافت بازخورد در زمان واقعی تعدیل کند، و مغز را تشویق می کند تا خود را تنظیم کند و به فعالیت متعادل تری دست یابد.
در مورد اضطراب، هدف نوروفیدبک اغلب افزایش خودتنظیمی فعالیت مغز و ایجاد حالت آرام‌تر است. هدف آن آموزش مغز برای تولید الگوهای مطلوب تری از فعالیت امواج مغزی مرتبط با آرامش و کاهش اضطراب است.
در حالی که تحقیقات در مورد نوروفیدبک برای اضطراب محدود است، برخی از مطالعات نتایج امیدوارکننده ای را نشان داده اند. یک متاآنالیز منتشر شده در سال ۲۰۱۶، که مطالعات مختلف نوروفیدبک را با هدف قرار دادن اضطراب و اختلالات مرتبط با استرس مورد بررسی قرار داد، نشان داد که نوروفیدبک تأثیر مثبت متوسطی در کاهش علائم اضطراب دارد.
مهم است که به نوروفیدبک به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع برای اضطراب در نظر بگیریم، که معمولاً شامل سایر روشهای درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، تکنیک‌های آرامش‌بخشی و تنظیم سبک زندگی می‌شود. نوروفیدبک اغلب همراه با سایر درمان ها به جای یک درمان مستقل استفاده می شود.
به یاد داشته باشید که هر فردی منحصر به فرد است و اثربخشی درمان نوروفیدبک ممکن است متفاوت باشد.
بیشتر بخوانید :
