اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با مشکلات در تنظیم احساسات، تصویر ناپایدار از خود، تکانشگری و چالش در روابط بین فردی مشخص می شود.
افراد مبتلا به BPD اغلب بالا و پایین های هیجانی شدیدی را تجربه می کنند، حس شکننده ای از خود دارند و با رفتارهای خود تخریبی دست و پنجه نرم می کنند. BPD تقریباً ۱-۲٪ از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد و در زنان بیشتر از مردان تشخیص داده می شود.
علل BPD چند وجهی است و به طور کامل شناخته نشده است. اعتقاد بر این است که هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در توسعه آن نقش دارند. برخی از عوامل بالقوه عبارتند از: سابقه ضربه یا سوء استفاده در دوران کودکی، سابقه خانوادگی اختلالات سلامت روان، و استعداد ژنتیکی به اختلالات عاطفی.
علائم اختلال شخصیت مرزی
احساسات شدید و ناپایدار: افراد مبتلا به BPD اغلب احساسات شدیدی را تجربه می کنند که می تواند به سرعت در نوسان باشد. آنها ممکن است احساس خشم، غمگینی یا اضطراب شدیدی داشته باشند که می تواند با اتفاقات به ظاهر جزئی تحریک شود. این تغییرات عاطفی می تواند منجر به مشکلاتی در مدیریت روابط و مقابله با استرس های روزمره شود.
خودانگاره ناپایدار: افراد مبتلا به BPD ممکن است احساس ناپایدار یا تحریف شده ای از خود داشته باشند. آنها ممکن است با عدم اطمینان در مورد هویت، اهداف و ارزش های خود دست و پنجه نرم کنند. این بی ثباتی می تواند منجر به تغییرات مکرر در علایق، انتخاب های شغلی، دوستی ها یا روابط شود.
رفتارهای تکانشی: تکانشگری یک ویژگی رایج در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است. این می تواند به طرق مختلفی مانند رانندگی با بی احتیاطی، سوء مصرف مواد، پرخوری، رفتارهای جنسی ناایمن، ولخرجی بیش از حد یا رفتارهای آسیب زننده ظاهر شود. این اقدامات تکانشی اغلب تلاش هایی برای کنار آمدن با احساسات شدید یا جستجوی تسکین فوری هستند.
سایر علائم
ترس از رها شدن: افراد مبتلا به BPD اغلب ترس شدیدی از رها شدن دارند، حتی در شرایطی که توجیه پذیر نیست. آنها ممکن است برای اجتناب از رها شدن واقعی یا خیالی، از جمله وابستگی بیش از حد به دیگران، چسبیده شدن، یا درگیر شدن در رفتارهای دستکاری برای حفظ روابط، تلاش زیادی کنند.
روابط ناپایدار و متلاطم: روابط بین فردی می تواند برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی چالش برانگیز باشد. آنها ممکن است روابط شدید و بی ثباتی را تجربه کنند که با ایده آل سازی و کاهش ارزش مشخص می شود. آنها ممکن است در ابتدا دیگران را بت کنند، فقط به سرعت آنها را مردود یا غیرقابل اعتماد درک کنند. این تغییر ادراک می تواند منجر به درگیری های مکرر و مشکلات در حفظ روابط طولانی مدت شود.
رفتارهای خود تخریبی: افراد مبتلا به BPD ممکن است در رفتارهای خود تخریبی، مانند خودآزاری یا حرکات خودکشی، به عنوان راهی برای مقابله با درد عاطفی یا به دست آوردن حس کنترل دست بزنند. توجه به این نکته ضروری است که رفتارهای خود ویرانگر توجه جویانه نیستند، بلکه بازتابی از پریشانی درونی و آشفتگی عاطفی هستند.
درمان اختلال شخصیت مرزی
درمان موثر برای BPD معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، دارو درمانی و حمایت از متخصصان روانشناسی و روانپزشکی است. روان درمانی، به ویژه رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، استاندارد طلایی برای درمان BPD در نظر گرفته می شود. DBT بر تقویت مهارت های تنظیم هیجان، توسعه مکانیسم های مقابله ای سالم و بهبود اثربخشی بین فردی تمرکز دارد. درمان شناختی-رفتاری (CBT)، طرحواره درمانی، و درمان روان پویا نیز ممکن است در پرداختن به علائم خاص و مسائل زمینه ای مفید باشند.
برای مدیریت علائم خاص مرتبط با اختلال شخصیت مرزی، مانند نوسانات خلقی، افسردگی یا اضطراب، می توان داروها را تجویز کرد. با این حال، دارو به طور کلی یک درمان مستقل برای BPD نیست، اما می تواند به عنوان یک درمان کمکی برای روان درمانی استفاده شود.
حمایت خانواده و دوستان در درمان و مدیریت BPD ضروری است. داشتن یک سیستم پشتیبانی پایدار و قابل درک می‌تواند اعتبار، اطمینان خاطر را فراهم کند و به افراد مبتلا به BPD کمک کند کمتر احساس انزوا کنند.
توجه به این نکته مهم است که با درمان و حمایت مناسب، افراد مبتلا به BPD می توانند بهبودهای قابل توجهی را در علائم و بهزیستی کلی خود تجربه کنند. مداخله زودهنگام و مشارکت مداوم در درمان می تواند در مدیریت BPD و بهبود کیفیت زندگی مفید باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید با علائمی که نشان دهنده BPD هستند دست و پنجه نرم می کنید، توصیه می شود برای ارزیابی و برنامه درمانی مناسب از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید.
بیشتر بخوانید :
